Gus and Goldy

Gus and Goldie

Toen de Dalat uitverkocht was en er alleen nog flessen wijn voor 150 dollar over waren (en we een beetje ruzie hadden gemaakt met de pedicure) was het weer hoog tijd om verder te gaan naar warmere oorden zodat de Dalat vervangen kon worden door buckets!!
Na de avontuurlijke trekking vonden we het wel welletjes geweest in Sapa en vertrokken we met de minivan richting Laos! Toen we werden opgehaald was het nog vrij comfi, maar toen we uiteindelijk Sapa uit reden zaten we met welgeteld 19 mensen in de van! Hieronder was ook een Nederlandse vrouw (alias ‘de rasta’). Je zou denken dat wij dit gelijk doorhadden, maar we stootten ons 2x aan deze steen door te denken dat wij de enige Nederlanders waren… De opmerking ‘dit wordt nog een lange reis’ was dan ook niet helemaal handig uitgekozen, haha. Overigens was het achteraf erg gezellig met de rasta’s.
Na de trekking dachten we dat we alles wel hadden gehad, maar nee. Ten eerste zat er een familie naast de chauffeur met een baby die constant aan het overgeven was met als gevolg dat de moeder 8 uur uit het raam heeft gehangen of langs de weg heeft zitten overgeven (de kotser). Een weg richting Laos was er simpelweg niet en onze minivan fungeerde als jeep en de reis werd een safari zonder 4 wheeldrive. Ongelofelijk wat een avontuur, 1x kwam de afgrond (rivier) zo dichtbij dat het hart letterlijk in de keel zat. Naar de WC gaan was er niet echt bij deze trip dus dit gebeurde langs de weg waar de Vietnamese bouwvakkers, die op de haarspeld erboven stonden, van hebben kunnen genieten. Tevens moest dit 1x gebeuren op een vuilnisbelt achter een ‘restaurant’. Op deze plek werd Willem aangeraakt wegens haar white skin (een droom voor een Vietnamees) waar ze zo van onder de indruk was dat ze daarna een vogelkooi met inhoud heeft gekopstoot na het plassen. Gelukkig hoefden we verder maar 1x te stoppen wegens problemen aan de bolide omdat de uitlaat was losgeraakt, want andere mensen hebben midden in de nacht uren met pech in the middle of nowhere moeten staan. Verder hebben wij gelukkig sterke magen en was dit een geweldige/engste trip om nooit te vergeten met de meest prachtige uitzichten ooit, dat dan weer wel!
De volgende dag vervolgden we onze weg richting Laos in een lokale bus, waar onze backpacks als stoelen fungeerden. En het kon nog steeds niet gek genoeg; vlak voor de grens kon onze bus niet verder door wegwerkzaamheden (rotsblokken op het zandpad, die de weg total versperden) en moesten we kruipend de laatste meters naar Laos afleggen. De Loasianen die in de bus zaten spraken allemaal geen word Engels en wij stonden daar allemaal van ja, wat gaat er gebeuren? Hoe komt de bus in godsnaam bij de grensovergang? Daarbij zaten onze backpacks ook nog in de bus….Hiel apart. Na wat twijfel zijn we allemaal toch maar gaan lopen want ja wat moet je anders? Toen we uiteindelijk na 15 min lopen bij de grensovergang kwamen eerst maar eens een visum gehaald en toen was het wachten tot de bus op zou komen dagen of niet! :) Uiteindelijk kwam deze na 2,5 uur wachten, de weg was blijkbaar weer vrij…echt ongelooflijk! Onze spullen waren er trouwens ook nog! :)
Door al deze deze hilariteiten werd het weer lachen in de bus en werden de Lychees ook voor meerdere doeleinden dan eten gebruikt door de ‘Dutchies’ (dit zijn inside jokes die niet vergeten mogen worden :)). Toen we vervolgens met de 8 overgebleven Europeanen aankwamen in een dorpje, bleek dit ons eindpunt te zijn. Oftewel: de bus stopte, de chauffeur zette de moter uit en gaapte ons wat aan om vervolgens te wijzen dat we uit moesten stappen. Goed wij uit de bus, en nu dan? Er lag een longboat klaar om ons naar de overkant te brengen, ik weet niet of iemand ooit met 2 backpacks van in totaal 25 kilo op een longboat is gaan zitten, met 8 man, maar ik kan je verzekeren, das geen pretje! :) Jaa, het bleef spannend tot het eind.
Na onze Thaise Baths gewisseld te hebben konden we eindelijk bijkomen van de schrik met een ‘Beer Lao’ met onze medelotgenoten! Dit werd een mooie avond omdat we allemaal de trip hadden overleefd wat gelijk een band schept natuurlijk, haha. Er waren wederom ook mensen from LON-DON bij en wonderbaarlijk genoeg en gelukkig begrepen ze onze Engelse humor meteen! De ‘oh really?’s’, the mountains en LON-Dons schoten ruimschoots over tafel!!
Helaas zijn de Pinautomaten zijn een beetje schaars in Laos, dus we moesten de volgende dag door met onze laatste Kips met de boot richting Nong Kiaw waar we konden pinnen! Het was een pittige reis voor de billen, maar de views waren amaaaaaaaaaaaaazing en onder het genot van wat happywater van de rasta’s hebben we het prima overleefd. In Nong Khiaw was het echt super relaxed, plaatje complete: Hangmat, bamboehut en back to basic! De mensen waren hier super lief, het eten heerlijk (alleen no spicy begrepen ze niet) en Bob Marley was de superheld en werd continu gedraaid, echter had hij maar 4 nummers haha!!!
Na 2 nachten en een tevergeefse poging mountainbiken bij 40 graden om een waterval op te zoeken voor verkoeling (waar je achteraf toch niet in kon zwemmen) was het weer tijd om verder te gaan richting Luang Prabang. Hier aangekomen kwamen we op het terras onze Engelse reisgenoten + 1 tegen. Na een paar Tigers moesten we aan de goedkope Wodka bij de buren (de volgende dagen the dodgy place genoemd) en hebben we gelijk het Bierspel maar even onder de aandacht gebracht! Is altijd mooi als er nieuwe ‘onervaren spelers’ zijn, haha. Dronken naar hus dus voor onze LON_DONse vriend Neel.
Volgende dag zijn we met zn 5en in de Tuk Tuk naar de Tat Kuang Si waterfalls geweest. Dit was echt een topdag en het werd een trekking met rockclimbing in 1 omdat wij het natuurlijk weer niet konden laten off de beaten track te gaan. Het was de mooiste waterfall ooit en we hadden geluk omdat de monniken er ook waren om te zwemmen.
Na deze derde dag samen wisten we elkaars namen nog niet (een bekend fenomeen in het backpackers wereldje haha)en zijn wij omgedoopt in Goldie en Gus omdat onze namen blijkbaar niet uit te spreken waren :).
Na een paar dagen en mooie stapperij in dit gezellige stadje was onze volgende missie ‘tuben (met een band de riviera f langs allemaal kroegen)’. Ook de Engelsen waren dit van plan dus we konden mooi samen in de local bus, prijsbewust, jaja! De spot om te tuben is in Vang Vieng in Laos. Aangekomen in Vang Vieng begrepen we dat het tuben een goed excuus is om buckets te drinken en dit hebben we dan ook maar gedaan (moeilijk over te halen). We hebben ons prima vermaakt op de ‘starbeach’ van Loas en verder dan de 2e bar zijn we niet gekomen, maar we hebben ons een paar meter mee laten slepen door de rivier en Willem:Gus heeft meerdere ropeswings gedaan!

Kortom, mooie tijden!!!