Afscheid

Aan alle goede dingen komen een eind en zo ook aan dit geweldige avontuur. Ik heb geleerd, gezien, nieuwe mensen ontmoet, gelachen, gehuild, gefeest en ik heb van alles met volle tuigen genoten. Nu is het afscheid daar en ga ik weer terug naar mijn oude leven met nieuwe inzichten en dingen die veranderd zijn. Een afscheid met gemengde gevoelens en gedachtes.

Een half jaar met zoveel nieuwe indrukken en dingen die je, je bent gaan beseffen. ‘Vrienden’ ‘kwijtgeraakt’ en nieuwe vrienden ontmoet, mijn echte vrienden die ik nu weer ga zien en mensen waar ik hier afscheid van zal moeten nemen. Een mooie maar tegelijkertijd ook pijnlijke gedachte. Afscheid nemen van mijn leven hier. Het leven zonder agenda, alles kwam zoals het ging. Afscheid nemen van Maleisië met haar mooie stranden, rare mensen, de vage taxiritjes, het lekkere eten, het warme weer, de geweldige zonsop- en ondergangen, shoppingmalls, the big city KL waar alles mogelijk is, het eeuwige wachten ;), en niet te vergeten de Petronas towers wat echt mijn gevoel van thuis was als we na een trip weer KL inreden. Maar ook de nare dingen die hier gebeurd zijn. Het ECHTE Azië wat we hier nog meegemaakt hebben. Dat dit geen Europa is en je hier geen gevangenissen hebt met kabel tv. Dat dit ons maatje overkwam. De dingen die je normaal gesproken in boeken leest waar je nu zo dichtbij stond. Een rare, lange en moeilijke week. Niemand die wist waar hij aan toe was..!Nu het iemand gebeurd waar je bevriend mee bent krijgt het toch echt een heel andere betekenis. Grappen zijn er absoluut gemaakt, maar toen het echt serieus werd lachte niemand meer. Iedereen zat met z’n hoofd bij M, en hoe dit nou kon gebeuren en hoe erg dit wel niet was, wat er nu zou gaan gebeuren of hij ooit weer terug zou mogen komen of wanneer hij überhaupt vrijgelaten zou worden. Je gaat nadenken dat het jou ook had kunnen gebeuren….. Kortom het is te dichtbij en de zenuwen gieren door je lijf. Dit soort omstandigheden verdient niemand. “Ja, een mooi land…..Maleisië”!

Aankomst in KL, Pankor met Myrth, Lankawi met mijn familie, Taman Negara met Claire en Hanni, oostkust, Koh Samui & Koh Tao met Claire, Cameron Highlands&Pangkor met de groep, Thailand met Ewoud, Sabah en Penang met Janneke, beurs in China, zoveel gedaan en gezien zoveel lol gehad. Ik zal het pas echt bevatten als ik terug ben in Nederland..

Hoogtepunten vallen niet te beschrijven want dit hele half jaar was 1 groot hoogtepunt. Zoals je al gemerkt hebt waren de tripjes de grote lijn van mijn site, al heb ik (ja echt) het grootste gedeelte van mijn tijd hier toch echt doorgebracht op kantoor, achter mijn bureau op de Gateway. Over mijn stage heb ik weinig verteld omdat ik dit persoonlijk erg saai vind om te doen en rekening houdend met de doelgroep het jullie ook niet aan wou doen!Dit betekend echter niet dat ik niks gedaan of geleerd heb. Het was een mooie stage waar ik met veel plezier op terug kijk. Ik heb goede en slechte tijden gehad en leuke en mindere leuke projecten, maar ik heb er absoluut veel van geleerd. Mijn baas Thomas is een topper en ik ben hem heel erg dankbaar voor alle vrijheid die hij mij heeft gegeven. Dat hij mij de kans heeft gegeven iets van Maleisië te zien en me een week naar China heeft laten gaan.
Verder heb ik hier veel netwerk contacten opgedaan wat altijd erg handig is, heb ik gemerkt.. En daar ben ik aanbeland bij een punt waar ik het nog even over wou hebben. Er schijnt enige ‘commotie’ te zijn geweest over mijn contact Max, die mijn ticket heeft betaald naar China!!:) tsja die mensen van tegenwoordig!!(toen de kratjes nog geel waren, was het hiiiieeeeeeel anders!!hehehe!!)
Deze heeft hij niet betaald omdat ik zijn ‘cookie’ (benaming van onze Maleise collega) even in mijn mond heb gehad, of ik hem even door de hand heb gehaald, nee!!Sorry voor de sensatiezoekers onder ons……., zo’n verhaal is het niet!!!Hahahaha!!!Max is een aardige man maar dat gaat me toch net iets te ver!!!;) Zoals Mike zou zeggen: het zal best een aardige man zijn, maar als ik zoiets doe moet ik em toch net iets beter kennen!!!!
Max is 45 (!!!!) jaar oud heeft een gezin. Ikzelf hou het daarbij liever tot de iets jongere leeftijdsgroep, zoals de meeste van jullie wel weten!

Back to serious business and serious people!

Het is een enorme leerschool geweest voor mezelf, je beseft je wat je thuis hebt, mijn ouders die altijd voor me klaar staan, mijn zus en Bob, opa, Gep, Magda, Marijk, Aldwin, Richt, Jil Antsje, Marij, Myrt, Mike, Wilma, een wijntje bij P&P allemaal dingen die normaal waren thuis maar waarvan je hier beseft dat het speciaal is. Een leven kun je overal opbouwen maar je vrienden en familie van thuis blijf je altijd missen. Ook heb ik hier mijn oude vriendinnetje weer terug gevonden!De 2 weken met Janneke in Maleisië waren super en weer als vanouds alleen dan een paar jaar ouder en wijzer. We hebben enorm gelachen en hebben elkaar opnieuw leren kennen. Een top einde van mijn tijd hier dus, tijd voor een nieuwe start thuis en een nieuw begin van een ‘eeuwen’oude vriendschap.

Het afscheid is daar, daar ben ik me al een aantal weken erg bewust van. De laatste keer stappen, de laatste dag op de Gateway, de laatste taxirit en het laatste flesje in welke kroeg dan ook. De laatste keer in het Traders hotel op de 33ste verdieping met dat geweldige uitzicht, de laatste keer eten met de groep voordat we in het vliegtuig stappen.
Terug naar huis, terug naar school. Deze 5,5 maand zijn voorbij gegaan zonder dat ik er erg in had!Het was een droom, een droom die nu afgelopen is. Ik herinner me nog zo goed het moment dat we aankwamen en met het zweet op ons hoofd met onze koffers door Chinatown liepen met in ons hoofd 1 groot vraagteken!!Wat zouden we allemaal meemaken waar kwamen we in terecht?Nu lopen we met 2x zoveel bagage Bangsar uit (ook met het zweet op ons voorhoofd en zoals we nu zouden zeggen: het zweet tussen de borstjes) en gaan we terug naar het bekende leven.

Alle lieve,leuke gekke mensjes in NL bedankt:
- voor het lezen voor mijn meestal irritant lange verhalen
- Voor alle leuke krabbels
- Mails
- Kaarten, deze kwamen in grote getallen aan namelijk
- Om over de pakketten maar niet te spreken!!
- Tot over een paar uurtjes, heb trouwens mijn oude nr gewoon weer terug, jammer van de telefoon alleen….!

Als aller laatste wil ik alle lieve mensen hier bedanken voor de super tijd in KL…… “ik wil graag nog even de groetjes en dikke kussen doen aan”: Hanni, Claire, Martijn, Coen, Ewoud, Jasper 1 en 2, Stef(f), Bas, Kas, Ireen, Yvette, Mo, Herman en Jonkheer Markward!!:) Enne, ik zal jullie zeker volgen op jullie sites en af en toe een kleine krabbel zetten!!!
Hobby’s hoeven we het niet over te hebben, alleen de groetjes is voldoende!

Bye KL/Maleisië, het was een droom die ik niet had willen missen en waar ik op terugkijk als een geweldige tijd.